Ο οπίσθιος διαχωρισμός των κοιλιακών τοιχωμάτων με διατομή του εγκάρσιου κοιλιακού μυός (τεχνική TAR–Transversus Abdominis Release) είναι μια πολύ σύγχρονη και πρωτοποριακή τεχνική, που εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά το 2012 στο Cleveland των ΗΠΑ από τους Y. Novitsky και M. Rosen, όπου εξειδικεύθηκε ο κ. Χατζημαυρουδής. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα απαιτητική τεχνική που επιτρέπει την αποκατάσταση μεγάλων, υποτροπιάζουσων και γενικότερα «δύσκολων»-επιπλεγμένων κοιλιοκηλών, αλλά απατεί άριστη γνώση της ανατομίας των κοιλιακών τοιχωμάτων, πολύ λεπτούς διεγχειρητικούς χειρισμούς και στοχευμένη εξειδίκευση.
Το πρόβλημα των μεγάλων κοιλιοκηλών (δηλαδή αυτών που παρουσιάζουν μεγάλα ελλείμματα των κοιλιακών τοιχωμάτων) είναι ότι με τις συνήθεις-συμβατικές τεχνικές (ανοικτές και λαπαροσκοπικές) δεν είναι εφικτή η σύγκλειση του χάσματος αυτών. Λόγω της αδυναμίας σύγκλεισης των μεγάλων χασμάτων με τις συνήθεις χειρουργικές τεχνικές, καθίσταται υποχρεωτική η τοποθέτηση του πλέγματος μέσα στην κοιλιά με σκοπό το απλό «μπάλωμα» του χάσματος. Με τον τρόπο όμως αυτό το πλέγμα έρχεται σε επαφή με τα ενδοκοιλιακά όργανα, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο δημιουργίας συμφύσεων μεταξύ του πλέγματος και των ενδοκοιλιακών οργάνων. Επιπλέον, υπάρχουν πλέον πολλές κλινικές μελέτες που αποδεικνύουν ότι η μη σύγκλειση του χάσματος (μικρού ή μεγάλου) του κοιλιακού τοιχώματος, συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά επανεμφάνισης (υποτροπής) της κήλης, περισσότερες και σοβαρότερες επιπλοκές και μη σωστή λειτουργικότητα των κοιλιακών τοιχωμάτων.
Λύση στα παραπάνω προβλήματα δίνει πλέον η τεχνική του οπισθίου διαχωρισμού των κοιλιακών τοιχωμάτων με διατομή του εγκάρσιου κοιλιακού μυός (τεχνική TAR), με την οποία επιτυγχάνεται η σύγκλειση ακόμα και πολύ μεγάλων χασμάτων των κοιλιακών τοιχωμάτων.
Σε γενικές γραμμές, στην τεχνική TAR παρασκευάζεται ο χώρος ανάμεσα στους ορθούς κοιλιακούς μύες και το οπίσθιο πέταλο της θήκης αυτών και γίνεται διατομή του εγκάρσιου κοιλιακού μυός, διατηρώντας ανέπαφους τόσο τον έξω λοξό, όσο και τον έσω λοξό μυ. Ακολούθως, γίνεται συρραφή του περιτοναίου (του εσωτερικού περιβλήματος της κοιλιάς), τοποθέτηση ενός μεγάλου πλέγματος προπεριτοναικά (μεταξύ δηλαδή των κοιλιακών μυών και του περιτοναίου) και στο τέλος επιτυγχάνεται σύγκλειση του μεγάλου χάσματος με ραφές, οδηγώντας σε πλήρη ανακατασκευή των κοιλιακών τοιχωμάτων.
Η τεχνική αυτή επιτρέπει
Άλλα σημαντικά πλεονεκτήματα αυτής της τεχνικής είναι τα ακόλουθα: